Garnitur, koszula i inne elementy garderoby mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Warunkiem zaliczenia w koszty jest zamieszczenie na odzieży logotypu przedsiębiorcy.
Interpretacja Indywidualna
0115-KDIT3.4011.219.2022.1.JS
Dnia 15 kwietnia 2022 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe.
Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 19 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup koszul, garnituru, spodni, kurtki z trwale wykonanym na nim logo. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca osiąga przychody ze źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza polegającej na audytowaniu producentów żywności i opakowań (ubojnie zwierząt hodowlanych, drukarnie fleksograficzne, offsetowe i rotograwiurowe.
Przychody opodatkowane są na zasadach ogólnych.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podejmuje działalność w kontaktach z najwyższym kierownictwem audytowanych przedsiębiorstw jak i na halach produkcyjnych, gdzie występuje bardzo duże ryzyko zabrudzenie odzieży krwią zwierząt lub farbami drukarskimi. Wykonywanie jej wymaga propagowania prowadzonej działalności i zwiększania rozpoznawalności na spotkaniach z pracownikami firm oraz dojścia do maszyn i urządzeń audytowanych procesów.
Wnioskodawca kupuje odzież, tj. koszule, garnitury, spodnie, kurtkę, którą nosi wyłącznie w celach zawodowych.
Wnioskodawca zlecił usługę oznaczenia stosowanej zawodowo odzieży trwałego oznaczenia logiem firmy, w celu oraz zachęcania klientów do utrzymania kontaktów z Wnioskodawcą oraz nabywania usług. Logo stanowi graficzne przedstawienie stosowane również w kontaktach z klientami w emailach, pismach, materiałach reklamowych. Logo jest trwale zamieszczone na zakupionej odzieży w widocznym miejscu i z tego też powodu ww. odzież traci charakter odzieży osobistej.
Pytanie
Czy wydatki na zakup koszul, garnituru, spodni, kurtki z trwałe wykonanym na nich logo stanowią koszty uzyskania przychodów?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem firmy reprezentowanej przez Wnioskodawcę, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, propagowania jej usług i poprawienia jej wizerunku, co w efekcie może wpływać na zwiększenie przychodów, a tym samym pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.
Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
- być poniesiony przez podatnika,
- być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- zostać właściwie udokumentowany,
- wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.
Wydatki, o których mowa w analizowanej sprawie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Przy czym — związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że:
- Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarcza;
- działalność ta obejmuje audytowanie producentów żywności i opakowań, ubojnie zwierząt hodowlanych, drukarnie fleksograficzne, offsetowe i rotograwiurowe;
- w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmuje działalność w kontaktach z najwyższym kierownictwem audytowanych przedsiębiorstw jak i na halach produkcyjnych, gdzie występuje bardzo duże ryzyko zabrudzenie odzieży krwią zwierząt lub farbami drukarskimi;
- Wnioskodawca zakupił koszule, garnitur, spodnie i kurtki, które zostały oznaczone trwale logiem firmy w celu zachęcania klientów do utrzymywania kontaktów z nim oraz nabywania usług.
Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy poniesione przez Niego wydatki zakup koszul, garnituru, spodni, kurtki z trwałe wykonanym na nich logo firmy stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
Wskazać należy, że strój Wnioskodawcy musi być zakupiony wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Wydatki te będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zatem, aby poniesione wydatki na wskazane we wniosku elementy wyposażenia (ubioru) dla Wnioskodawcy mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być one wykorzystywane w celach prywatnych, co oznacza, iż muszą utracić charakter odzieży osobistej.
Wskazać należy, że za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.
W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że stosowana przez Niego zawodowo odzieży została oznaczona trwale logo firmy. Logo stanowi graficzne przedstawienie stosowane również w kontaktach z klientami w emailach, pismach, materiałach reklamowych. Logo jest trwale zamieszczone na zakupionej odzieży w widocznym miejscu.
Jeżeli zatem w istocie ww. elementy ubioru Wnioskodawcy zostały w sposób trwały oznaczone w widocznym miejscu logo firmy, to oznacza to, iż ww. elementy ubioru utraciły charakter osobisty.
Zatem, mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż o ile spełnione zostaną powyższe warunki, a ww. ubrania nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach prywatnych, to wydatki na ich zakup, opatrzony w sposób trwały i widoczny cechami charakterystycznymi dla firmy (nazwa firmy), mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o ile poniesienie tych wydatków zostało właściwie udokumentowane.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy jednocześnie zaznaczyć, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z Pana przychodami.
| Zobacz również: | Wsparcie finansowe dla małych firm |
| Samochód na firmę wrzucimy w koszty w 100% | |
| Wydatki na mieszkanie stanowią koszt firmy | |
