Zakup roweru może stanowić koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Nawet wówczas, gdy rower wykorzystywany jest do celów prywatnych.
Interpretacja Indywidualna
0114-KDIP3-1.4011.779.2022.2.AC
Dnia 7 października 2022 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe.
Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 9 sierpnia 2022 r., który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup roweru. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu przyszłego
Pani N. B. będąca polskim rezydentem podatkowym, prowadzi jedoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie doradztwa podatkowego oraz usług rachunkowo-ksiegowych. Prowadzi Pani ewidencję księgową w formie podatkowej ksiegi przychodów i rozchodów.
Ponadto jest Pani czynnym podatnikiem VAT.
Zamierza Pani kupić rower, który będzie Pani służył w przeważajacej mierze w prowadzonej działalności gospodarczej tj. w celu dojazdów do biura, urzędów oraz spotkania z kontrahentami.Ponadto wykorzystuje Pani w swojej działalnosci gospodarczej samochód osobowy na podstawie umowy najmu długoterminowego, jednak aby uniknąć znacznych utrudnień komunikacyjnych oraz zmniejszyć koszty wynikajace z rosnących cen paliwa, a także rozwiązać problem braku miejsc parkingowych oraz wysokości ich cen zdecydowała się Pani na zakup roweru. Zaznacza Pani, że rower będzie służył głównie w prowadzonej działalności gospodarczej, niemniej może się zdarzyć, że skorzysta Pani z roweru również w celach prywatnych np. wracając z biura wykorzysta rower jako środek komunikacji do przejazdu między biurem a sklepem, gdzie dokona Pani prywatnych zakupów.
Rozpatruje Pani zakup roweru tradycyjnego lub elektyrycznego, co jest związane z różnicą w cenie zakupu. Przewiduje, że wartość roweru będzie oscylować w granicach od 3 tys. zł, do około 12 tys. zł netto. Przewidywany okres użytkowania roweru będzie dłuższy niż rok. Rower będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. W przypadku gdy wartość zakupioengo roweru, będzie wynosić ponad 10 tys. zł zostanie on zaliczony do grupy 79 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 listopada 2016 r.
Zamierza Pani zaewidencjonować zakupiuony rower w rejestrze VAT oraz w związku z tym obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Pytania
1. Czy ma Pani prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup roweru, jeśli jego wartość nie będzie przekraczać 10 tys. zł ?
2. Czy ma Pani prawo do wprowadzeni roweru elektrycznego, którego wartość początkowa będzie przekraczać 10 tys. zł do ewidencji środków trwałych, oraz czy będzie miała Pani prawo do ujmowaniu w kosztach uzyskania przychodów całej wartości odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego roweru ?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Pani, z uwagi na znaczne utrudnienia komunikacyjne panujące na trasie przejazdu z domu do biura oraz problemami związanymi ze znalezieniem miejsca parkingowego, a także kosztów związanych z parkingiem oraz rosnące ceny paliwa, rower stałby się najlepszym oraz najszybszym środkiem komunikacyjnym, a przy tym znacznie bardziej ekonomicznym oraz ekologicznym, w porównaniu do samochodu.
Uważa Pani, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Zdaniem Pani zakup roweru do celów prowadzonej działalności gospodarczej spełnia ww. kryteria, ponieważ przyczynia się do uzyskania przychodu, a jego incydentalne wykorzystanie w celach prywatnych nie zmienia jego głównego przeznaczenia, jakim jest wykorzystywanie go jako środka transportu w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, tym samym może stanowić koszt uzyskania przychodu i obniżyć podstawę opodatkowania.
Ad. 2
Wskazuje Pani, że zgodnie z przepisami ww. ustawy, w przypadku gdy wartość środka transportu, jakim jest rower, przekroczy kwotę 10 tys. zł. podatnik ma obowiązek wprowadzić ten pojazd do ewidencji środków trwałych. Dokonane odpisy amortyzacyjne podatnik ma prawo ujmować w kosztach uzyskania przychodu, przy zastrzeżeniu, że środek trwały jest wykorzystywany w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, co będzie miało miejsce w opisanym zdarzeniu przyszłym.
UZASADNIENIE
Ad. 1.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) (dalej: ustawa o PIT lub ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W art. 22 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, zatem przy ustalaniu, czy dane wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, należy brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także ich racjonalność oraz adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności, a także konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie tych wydatków powinno pozostawać w związku przyczyno-skutkowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. W przytoczonym zdarzeniu przeszłym wskazano, że rower będzie służył Pani głównie w prowadzonej działalności gospodarczej jako środek transportu do miejsca wykonywania działalności w celu spotykania się z kontrahentami, a tylko sporadycznie może być przez nią wykorzystany w celach prywatnych, co zdaniem Pani daje jej prawo do uznania, że zakup roweru jest wydatkiem racjonalnym oraz pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskiwanymi przez nią przychodami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Uważa Pani, że wykorzystywanie roweru jako środka transportu w celach firmowych niesie za sobą nie tylko oszczędność czasu, ale również wpłynie na zmniejszenie wydatków związanych z eksploatacją samochodu.
Ponadto w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił w jaki sposób należy ujmować w kosztach uzyskania przychodu składniki majątku o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 tys. zł, i zgodnie z nim, wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu ich oddania do użytkowania. Tak więc odnosząc ten przepis do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, zakup roweru o wartości poniżej 10 tys. zł będzie miała Pani prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu przyjęcia go do użytkowania. Wprawdzie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa. Jednak w przytoczonym przez Wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym wskazany przepis nie znajdzie zastosowania, ponieważ rower będzie wykorzystywany w przeważającej mierze dla celów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.
Zgodnie z przywołanym przepisem ustawodawca wykluczył z kosztów uzyskania przychodu składniki majątku inne niż środki trwałe, które nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie do celów osobistych - co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.
Ad. 2.
W przypadku gdy wartość roweru będzie przewyższać kwotę 10 tys. zł i będzie on wykorzystywany przez Panią w dłuższym okresie, a nie tylko w roku jego nabycia, wedle obowiązujących przepisów powinna ująć go w ewidencji środków trwałych oraz zaliczać wydatek na jego zakup do kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane w miarę jego zużycia.
Bowiem zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c u.p.d.o.f., stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje wprost definicji środka trwałego, a jedynie wskazuje w art. 22a składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji.
Następnie w myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł.
Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy o PIT, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tejże ustawy, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Odnosząc przywołane powyżej przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że rower który ma zamiar zakupić Wnioskodawczyni będzie stanowił środek trwały w jej działalności gospodarczej, który zakwalifikuje do grupy 79 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej KŚT), zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 18 listopada 2016 r. Ponadto zdaniem Wnioskodawczyni fakt, iż w rower zostanie użyty incydentalnie do celów osobistych, nie przekreśla możliwości ujęcia go w kosztach uzyskania przychodów, co potwierdził już Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.369.2019.3.MD ): ,,[...] jeżeli podstawowym celem i sposobem korzystania z roweru elektrycznego jest wykorzystywanie go w działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki jawnej, to Wnioskodawca wydatek poniesiony na jego zakup może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [...].’’
W innej z wydanych interpretacji indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy dot. możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych innego niż samochód środka transportu, jakim jest hulajnoga elektryczna, w sytuacji gdy będzie ona wykorzystywana nie tylko w ramach prowadzanej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej i że czasem zdarzy się mu wykorzystać ją również w celach osobistych, jest pismo z dnia 12 września 2019r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.321.2019.2.KU): ,,Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że jeżeli podstawowym celem i sposobem korzystania z hulajnogi elektrycznej jest wykorzystanie w działalności gospodarczej, to Wnioskodawca wydatek poniesiony na jej zakup może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.’’
Odnosząc przedstawione powyżej przepisy do stanu faktycznego sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki uprawniające ją do ujęcia roweru w kosztach uzyskania przychodu jednorazowo w przypadku, gdy wartość roweru nie będzie przekraczać wartości 10 tys. zł lub zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, w przypadku gdy jego wartość przekroczy 10 tys. zł, obniżając tym samym podstawę opodatkowania.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Należy również podkreślić to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.
Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:
‒ stanowić własność lub współwłasność podatnika,
‒ zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
‒ być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
‒ jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
‒ być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.
Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.
Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty,
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Jak stanowi art. 22f ust. 3 wyżej cytowanej ustawy,
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Środkiem trwałym jest każdy składnik majątku, który stanowi własność (współwłasność) podatnika, został nabyty (wytworzony) przez podatnika, jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok oraz jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W przypadku zakupu składników majątku, których wartość nie przekracza 10 000 zł, podatnik ma do wyboru trzy rozwiązania:
1) może nie zaliczać danego składnika majątkowego do środków trwałych, natomiast wydatki związane z nabyciem tego środka trwałego zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie cytowanego wyżej art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2) może zaliczyć dany składnik majątku do środków trwałych, a następnie jednorazowo go zamortyzować. Następuje to przez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości odpowiadającej wydatkom na nabycie danego składnika majątku – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym;
3) może amortyzować dany składnik majątkowy na analogicznych zasadach jak wszystkie inne środki trwałe.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy,
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Dla celów amortyzacji środka trwałego należy również ustalić właściwą stawkę amortyzacyjną.
Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy:
Z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych:
Z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, o czym stanowi art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że jeżeli podstawowym celem i sposobem korzystania z roweru jest wykorzystywanie w działalności i będzie spełniał on kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jego wartość będzie wyższa niż 10 000 zł, to będzie Pani zobowiązana ująć przedmiotowy rower w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych jako środek trwały. Wydatek na zakup tego roweru nie będzie mógł być przez Panią bezpośrednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Do kosztów podatkowych będzie mogła Pani zaliczyć odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (roweru), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przypadku gdy, wartość zakupionego roweru będzie poniżej 10 000 zł, wówczas wartość tego roweru może Pani zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Końcowo należy wskazać, ewentualne korzystanie z roweru w innych celach (osobistych) może być wyłącznie incydentalne.
Dodatkowe informacje
Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie maja możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
| Zobacz również: | Wsparcie finansowe dla małych firm |
| Samochód na firmę wrzucimy w koszty w 100% | |
| Wydatki na mieszkanie stanowią koszt firmy | |
