Składki ZUS - Aktualne i historyczne

  • Zwiększ rozmiar czcionki
  • Domyślny  rozmiar czcionki
  • Zmniejsz rozmiar czcionki

Wydatki na zakup auta stanowią w 100% koszt firmy, nawet wówczas gdy samochód używany jest w celach prywatnych (Interpretacja 0115-KDIT2-3.4011.380.2019.2.AD)

 

 

hyundai

Wydatki na zakup i ubezpieczenie auta firmowego stanowią w 100% koszt uzyskania przychodu, nawet wówczas gdy firmowy samochód wykorzystywany jest również w celach prywatnych. Tym samym, w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych i kosztu polisy ubezpieczeniowej nie ma zastosowania ograniczenie zaliczenia do kosztów w wysokości 75%.

 



 Interpretacja Indywidualna

0115-KDIT2-3.4011.380.2019.2.AD

 

Dnia 23 października 2019 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

 

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 3 września 2019 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na całorocznym zakwaterowaniu turystów wraz z ich wyżywieniem, bez podawania i bez sprzedaży napojów alkoholowych. Działalność prowadzona będzie w budynku, który jest współwłasnością małżeńską jego i żony. Przeważający rodzaj działalności …. obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Jako formę opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wybrał zasady ogólne. Zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT), na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby działalności gospodarczej zamierza zakupić samochód osobowy w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Planuje przyjąć ten samochód do ewidencji środków trwałych jako środek trwały w działalności gospodarczej, niezwłocznie po jego zakupie i dopuszczeniu do ruchu drogowego, z zastosowaniem amortyzacji liniowej [powinno być: z zastosowaniem metody liniowej amortyzacji – dopisek organu]. Wartość nabycia samochodu będzie mniejsza niż 150 000 zł. Nie będzie to pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Ze względu na konieczność dowozu zakupionych w innych miejscowościach towarów niezbędnych w planowanej działalności gospodarczej (towarów spożywczych, środków czystości, materiałów eksploatacyjnych), a także inne niezbędne przejazdy związane z działalnością gospodarczą - samochód ten będzie niezbędnym środkiem transportu w działalności gospodarczej.

Aktualnie Wnioskodawca, ze względu na swoje wykształcenie i doświadczenie zawodowe, jest członkiem PKA. Szczegółowe informacje na temat działalności tej instytucji zawiera strona internetowa: ….. Instytucja ta zajmuje się akredytacją oraz oceną jakości kształcenia oferowanego przez polskie uczelnie. PKA realizuje swoje statutowe cele przez dokonywanie obligatoryjnych ocen uczelni, w tym również przez ich wizytowanie. Realizacja tych zadań wymaga od Wnioskodawcy wyjazdów 2-4 razy miesięcznie do X., a także 2-3 wyjazdów akredytacyjnych do różnych uczelni na terenie Polski.

Niezależnie od tego jest zatrudniony jako profesor na umowę o pracę przez wyższą szkołę. Wykonywanie obowiązków służbowych w tej uczelni wymaga od niego 2-3 wyjazdów służbowych miesięcznie.

Aktualnie opisane powyżej podróże służbowe realizuje korzystając z własnego samochodu prywatnego. Koszty podróży służbowych są mu zwracane przez obie wskazane wyżej instytucje, zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Samochód prywatny wykorzystywany dla opisanych tutaj celów jest już jednak w dużym stopniu wyeksploatowany i prawdopodobnie ze względu na rosnące ryzyko zawodności i awaryjności – Wnioskodawca będzie musiał za jakiś czas zrezygnować z wykorzystywania go w podróżach służbowych. Wówczas ma zamiar wykorzystywać do realizacji podróży służbowych planowany do zakupu samochód osobowy, który będzie środkiem trwałym w jego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wypłacane Wnioskodawcy dotychczas świadczenia: zwroty kosztów przejazdów prywatnym samochodem w ramach podróży służbowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenia ze stosunku pracy oraz stosunków cywilnoprawnych (umowy zlecenia) będących podstawą realizacji opisanych powyżej obowiązków służbowych - podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym zakresie. Analogiczne rozwiązania będą funkcjonowały po wdrożeniu wykorzystywania przez niego planowanego do zakupu samochodu osobowego do realizacji opisanych powyżej podróży służbowych.

Reasumując ten wątek - planowany do zakupu samochód osobowy będzie służył jednocześnie jako środek transportu w jego pozarolniczej działalności gospodarczej, a także jako środek transportu w realizacji opisanych powyżej podróży służbowych związanych z jego aktywnością zawodową.

Koszty związane z nabyciem oraz eksploatacją planowanego do zakupu samochodu osobowego będą następujące:

  1. koszty amortyzacji pojazdu metodą liniową zgodnie z art. 22h ust. 1 oraz 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem innych przepisów dotyczących amortyzacji liniowej. Odpisy amortyzacyjne będą wykazywane w ewidencji środków trwałych, w której analizowany samochód będzie wykazany po jego zakupie i zarejestrowaniu, jako środek trwały w działalności gospodarczej.
  2. koszty ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej (OC), ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków (NW), ubezpieczenia Autocasco (AC) oraz Assistance;
  3. koszty przeglądów i napraw (koszty usług serwisowych wraz z kosztami części zamiennych);
  4. koszty zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem pojazdu.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 września 2019 r. sformułował następujące pytanie.

Czy koszty związane z zakupem oraz utrzymaniem analizowanego samochodu osobowego, po jego przyjęciu do ewidencji środków trwałych jako środka trwałego w działalności gospodarczej, z wykorzystywaniem go również jako środka transportu w opisanych we wniosku podróżach służbowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą, mogą być uznane jako koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej w następujących wysokościach:

  1. koszty amortyzacji: 100% odpisów amortyzacyjnych;
  2. koszty ubezpieczenia OC, AC, NW oraz Assistance: 100% kosztów;
  3. koszty przeglądów i napraw (usługi serwisowe wraz z zakupem części zamiennych): 75% poniesionych kosztów;
  4. koszty zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem pojazdu: 75% poniesionych kosztów?

W sformułowanym w uzupełnieniach wniosku z dnia 16 września 2019 r. własnym stanowisku Wnioskodawca podaje, że jego zdaniem dopuszczalne z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego jest wykorzystywanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w pozarolniczej działalności gospodarczej - również jako środka transportu w podróżach służbowych wynikających z opisanej powyżej jego aktywności zawodowej.

Treść art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „(...) - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika”, wskazuje zdaniem Wnioskodawcy, że ustawodawca przewidział dopuszczalność takiego zróżnicowanego (mieszanego) wykorzystania samochodu osobowego przez podatnika. Jednocześnie przepis ten wprowadza ograniczenie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów w pozarolniczej działalności gospodarczej do wysokości 75% kosztów używania samochodu osobowego, właśnie w sytuacji gdy samochód osobowy jest wykorzystywany również dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W takiej sytuacji pozostałe 25% nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej.

Ustawodawca wprowadził taką zryczałtowaną redukcję kosztów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Nie zobowiązał przy tym podatnika do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, ani innej ewidencji z rozgraniczeniem przejazdów związanych z działalnością gospodarczą i innych przejazdów celem zastosowania innej metody wyliczania i zaliczania w inny sposób kosztów używania samochodu osobowego w koszty działalności gospodarczej. Ustawodawca nie wskazał też żadnej innej metody wyliczania i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej bieżących kosztów eksploatacji samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w działalności gospodarczej, wykorzystywanego również przez podatnika dla innych celów.

Ponieważ Wnioskodawca planuje korzystanie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT), to jego zdaniem do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej będzie mógł zaliczyć:

  1. 75% wartości brutto faktur zakupu dokumentujących: koszty przeglądów i napraw (usługi serwisowe wraz z zakupem części zamiennych),
  2. 75% wartości brutto faktur zakupu dokumentujących: koszty zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące koszty eksploatacyjne, poza zakupem pojazdu (koszty amortyzacji) oraz poza kosztami ubezpieczeń pojazdu, które uregulowane są odrębnie.

W zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej składek na ubezpieczenia samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w działalności gospodarczej ustawodawca wprowadził odrębną zasadę opisaną w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą zasadą składki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczeniowych.

Wnioskodawca podaje, że planuje zakupić samochód osobowy o wartości poniżej 150 000 zł. W związku z tym wartość samochodu przyjmowana dla celów ubezpieczeniowych będzie zawsze mniejsza niż 150 000 zł. Ustawodawca nie wskazał w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych żadnej metody obligującej do zredukowania kosztów ubezpieczenia samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w działalności gospodarczej w przypadku wykorzystywania tego samochodu przez podatnika do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W związku z tym, według oceny Wnioskodawcy 100% kosztów ubezpieczenia analizowanego samochodu osobowego będzie stanowiło koszty uzyskania przychodów w jego działalności gospodarczej.

Ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił w sposób szczególny kolejny rodzaj kosztów związanych z wykorzystywaniem samochodu osobowego jako środka trwałego w działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tym dokonywane planowaną przez Wnioskodawcę metodą amortyzacji liniowej przewidzianej w art. 22h ust 1 oraz 22i ust 1 z uwzględnieniem innych przepisów tej ustawy) - w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł, w przypadku samochodów osobowych niebędących pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Wnioskodawca podaje, że planuje zakupić klasyczny samochód osobowy (nie elektryczny) o wartości brutto poniżej 150 000 zł. Łączne wydatki niezbędne do wprowadzenia pojazdu do ruchu drogowego, w tym koszty przeglądu i rejestracji wraz z kosztem nabycia samochodu nie przekroczą wartości 150 000 zł. Ponieważ ustawodawca nie wskazał metody ograniczenia kosztów amortyzacji zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej dotyczących samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w działalności gospodarczej i wykorzystywanego przez podatnika do innych celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez tego podatnika, to według oceny Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne analizowanego samochodu osobowego będą w całości (100%) stanowiły koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 3 września 2019 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na całorocznym zakwaterowaniu turystów wraz z ich wyżywieniem, bez podawania i bez sprzedaży napojów alkoholowych. Jako formę opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych wybrał zasady ogólne. Zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT), na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Niezależnie od tego Wnioskodawca jest zatrudniony jako profesor na uczelni wyższej na umowę o pracę. Wykonywanie obowiązków służbowych w uczelni wymaga od niego 2-3 wyjazdów służbowych miesięcznie. W związku z rozpoczętą działalnością zamierza zakupić samochód osobowy w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Planuje ująć ten samochód w ewidencji środków trwałych jako środek trwały w działalności gospodarczej, niezwłocznie po jego zakupie i dopuszczeniu do ruchu drogowego. Zamierza dokonywać amortyzacji samochodu osobowego według metody liniowej. Wartość nabycia samochodu będzie mniejsza niż 150 000 zł. Nie będzie to pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Samochód osobowy będzie służył jednocześnie jako środek transportu w pozarolniczej działalności gospodarczej, a także jako środek transportu w realizacji podróży służbowych związanych z aktywnością zawodową Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych oraz wydatków dotyczących ubezpieczenia (OC, AC, NW, Assistance), kosztów przeglądów i napraw (usługi serwisowe wraz z zakupem części zamiennych) i kosztów zakupu paliwa, olejów, wymiany ogumienia i innych bieżących kosztów eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem pojazdu. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również w jakiej proporcji do kosztów uzyskania przychodów może ująć ww. wydatki.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  • być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
  • być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 powyższej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wskazano powyżej - w przypadku składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia - kosztami uzyskania przychodów są jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  • nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  • nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  • ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zatem w przypadku składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, spełniających kryteria do uznania ich za środki trwałe (innych niż nieruchomości), możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej, niezależnie od tego czy są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą, czy też częściowo – do celów prywatnych. Tym samym w przypadku samochodu osobowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych i wykorzystywanego w tej działalności możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od tego, że samochód będzie częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych.

Przy czym pamiętać należy o ograniczeniu kwotowym dotyczącym ww. odpisów amortyzacyjnych, wprowadzonym przepisem art. 23 ust. 1 pkt 4 pkt b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł.

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

  • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 46a cytowanej na wstępie ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z części II pkt 4 uzasadnienia do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystywana w tym zakresie jest ewidencja stosowana dla celów VAT). Przy czym jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku gdy podatnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Nie uważa się również za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC).

Odnosząc przedstawione powyżej przepisy do opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, wskazać należy, że do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć:

  • odpisy amortyzacyjne ustalone od wartości początkowej wynikającej z dokumentu nabycia samochodu osobowego;
  • koszty ubezpieczenia AC - z uwagi, że wartość samochodu nie przekroczy kwoty 150 000 zł - w 100% poniesionych wydatków;
  • koszty ubezpieczenia OC, NW oraz Assistance w wysokości 100% poniesionych wydatków;
  • wydatki poniesione na zakup paliwa, olejów, wymiany ogumienia i inne bieżące koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem pojazdu w wysokości 75% wartości brutto faktur dokumentujących poniesione koszty;
  • koszty przeglądów i napraw (koszty usług serwisowych wraz z kosztami części zamiennych) w wysokości 75% wartości brutto faktur dokumentujących poniesione koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Wskazać również należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Niniejsza interpretacja nie dotyczy oceny czy wymieniony we wniosku składnik majątku (samochód osobowy) spełniać będzie warunki do uznania go za środek trwały. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym przedstawione stanowisko oparte zostało na oświadczeniu Wnioskodawcy, że nabyty przez niego samochód będzie spełniać określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymogi uznania go za środek trwały.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zobacz również:  Jak uniknąć składek ZUS?
  Samochód na firmę wrzucimy w koszty w 100%
  Wydatki na mieszkanie stanowią koszt firmy
   

Powered by Web Agency
 

Chcesz otrzymywać bieżące informacje na ten temat?

Zamów nasz biuletyn:


Chcesz być na bieżąco

 w tym temacie?

Zamów nasz biuletyn:




Sonda

Czy płacił(a)byś ponad 1000 zł do ZUS, gdyby składki te były dobrowolne?